ايــن روزها

بــرايم

حضور ســکوت را

تيــک بــزنيد !

تلــخ تر از آنــم 

که غيــبت نــخورم

یادت هست؟!

جــناق می شکــستیم می گــفتیم:

"یــادم تــــو را فرامــــوش"

ولی امـــــــروز،

تمــام استخوانهـــــایم شکــــــــسته

از تو برايم چه مانده؟ 

بغضي مهار نشدني و يک عکس سه در چهار

دقايقي که ميخواهمت و نيستي

حرفهايي که ميخواهم و نميزني

شنيدني هايي که ميخواهم و نميگويي

تعليق و انتظار، سردي تو و گرمي اشک هاي من

بي خبري هاي پي در پي 

مهري که دارم و بي مهري هاي تو

حســــــرت!

يعني شانه هايت دوش به دوشـــــــم باشد

اما نتوانــــم از دلتنگي به آن پناه ببـــــــرم

                                مــيخواهم اين راهي که من وتو آمده ايم را ازابــتدا ويران کنم 

       تا هــيچ کس به اينــجايي که ما رسيده ايم نرسد

 ايــنها که مي نــويسم ، مــرثيه ست ،،،

براي دلي که دارد در دســتانم جــان مي کـَنـَد ...

نه ، صبـــر کن ...

اينــها فاتحــــه است ...

هَـــــوا داره سَــــرد ميشه

مَـــــن هَــــمش نگـــــران اينم کـــــه

سَــرمــــا بخورم

سُـــــرفه کنَـــم

ولي.....

کسي نباشه که بِـــــگه

واي عشِــــقَــــم.....

تو کـــــه باز مراقب خودتــــــ نبودي.... !!

خــــــــدايــــا يـه سـوال...

تــــورو بـه خـــودت قــسـم راستــشـو بـگـو...

چـِـرا بــاز پـُــره بُـــغـــض شــدم؟؟

نــکـــنـه بـاز تــــنهام گــذاشـتي………..؟

 شبــيه غــريــبه ها حــرف نزن

"شما" که خــطــابم ميکني ويران ميــشوم....

خــوب هــم کــه بــاشي

از بــس بــدي ديــده اند ...

خوبــيــهايت را بــاور نمــي کنند!!!

نفــرين به شهري که در آن غــريــبه ها آشــناترند!!!

تو درد مرا نفــهميدي درد من تو نبودي... 

درد مــن نبودن تو بــود نفهــميدي 

خـدايا!

گـله نمـيکنم...

ولي کـاسه ام را ايـنقدر خـالي ديـده اي 

که هـر چه خواستـه ام را

در کـاسه ام ميـگذاري!!!

 چــقدر سخته با يه بــغض سنــگين 

فــقط همــدم تنــهايــي هــاي ديــگران باشــي

 چیـزی نمیـخـواهَم جـز . . .

یـکــ اتــاقِ تـاریک

يك موسيقي بے کَلام

یـکـ فنجـآن قهـوه بـه تَلخـی ِ زهـر !

وَ خـوابـے بـه آرامـے یـکــ مـَرگ هَمیشـگـے

 گاهـــی احساس میڪنَمــ روی دَست خـدا مــانده ام

خَســتہ اش ڪَردم خــودَش هَــم نــمــیــدانـــــــد با مَن چــہ ڪــنَــد؟

زمان گذشت بدون توجه به چیزهای کوچکی که کم هم نبودند

چیزهای کوچکی که حداقل می توانستند تحمل کردن زندگی را آسان تر کنند

گاهی فرصت نبود

گاهی حوصله

و من خیلی دیر این را فهمیدم

خیلی دیر

هر چند که شاید هنوز هم پشت این همه سیاهی

کسی ، چیزی پیدا شود که نام من را از یاد نبرده باشد

 از این دنیا شرمنده ام که واردش شدم

ای کاش درب خروجی هم داشتی . . . خسته ام

همـچـون ساعـت شنی شــده ام

کــه نـفــس هـای آخـرش را مـیـزنـد

و الـتـمـاس مـیـکــنــد

یـکـی پـیـدا شـود و بـرش گــردانـد

مــن هــم …

نه …! !

لـطــفـا بـرم نـگــردانـیـد ! ! !

بــگـذاریــد تــمام شــوم …

 خالی تر از سکوتم …

انبـوهــی از ترانـه

بــا یـاد صبـح روشـن اما …

امیـد باطل

شب دائـمی ست انـگار …

 دلـــم هفـــت سنـــگ است

به غـــير از دل تـــو

روي دل ديــگري بـــند نميشود...

چقدر شعرهایم را ورق بزنم؟

چقدر یک به یک خاطراتم را مرور کنم؟

چقدر حرف هایم را بالا و پایین کنم؟

چقدر یواشکی به عکست نگاه کنم؟

چقدر این دل و اون دل کنم؟

چقدر این دست و اون دست؟

 مداد گفت متاسفم .......... پاکن گفت چرا ؟ تو هیچ کار اشتباهی نکردی.

مداد جواب داد : متاسفا چون به خاطر من اذیت می شویی.

هر وقت که من اشتباه می کنم .

تو همیشه آماده ای آن را پاک کنی.

ولی وقتی اشتباهاتم را پاک می کنی .

بخشی از وجودت را از دست می دهی ......... و هر بار کوچک و کوچکتر می شوی.

 ﻃﻮﺭﯼ ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ
ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺷﮑﺴﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﺩ.

ﻃﻮﺭﯼ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ
 ﺗﻨﻔﺮ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﻭﺩ.

ﻭ ﻃﻮﺭﯼ ﺧﻮﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ 
ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ 
ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺳﯿﺮ ﻧﺸﻮﺩ.


ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ
 ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺭﻫﮕﺬﺭﯾﻢ.

ﭘﺲ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻃﻠﻮﻉ ﻭ ﻏﺮﻭﺏ ﻟﺒﺨﻨﺪ
 ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ.

در اوج آسمان به دنبال تو ، هر جا میروی باز هم یکی هست به دنبال تو

تویی که در قلب منی و منی که همیشه فدای توام

دیگر به دنبال بهترین ها نیستم ، من شیفته آن خوبی های توام

این من هستم که وفادار خواهم ماند .

این تو هستی که تنها بی وفایی از تو جا خواهد ماند!

این من هستم که آخرش میسوزم .

این تو هستی که میروی و من با چشمهای خیس به آن دور دستها چشم میدوزم!

 فرق بزرگیست

میان کسی که تنها مانده

با کسی که تنهایی را انتخاب کرده

نمیدانستم برایت کهنه شده ام ، هنوز مدتی نگذشته که برایت تکراری شده ام

مهم نیست ، برای همیشه تو را از یاد میبرم ،قلبم هم نخواهد، خاطرت را خاک میکنم

تو نبودی لایق من ، تو نبودی عاشق من ، میمانم با همان تنهایی و غم

اگه وجود  خدا باورت بشه

خدا یه نقطه میذاره زیر باورت

"یاورت "می شه.

 غنچه عشق وا شد و تو را درون آن دیدم ، شبنمی شدم و بر روی تو باریدم

تا در اعماق قلبت بنشینم و با عشق و محبتت زنده بمانم

همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده ای

همیشه برایم به معنای واقعی یک عشق بوده ای

گرچه گهگاهی از تو بی وفایی دیده ام اما همیشه برایم باوفا بوده ای

گرچه دلم را میشکنی و اشکم را در می آوری اما تو همیشه برایم یک دنیا بوده ای

 همیشه دلتنگی بود و انتظار ، همیشه لبخند بود و به ظاهر یک عاشق ماندگار

امروز دیگر مثل همیشه نیست ، حس و حال من مثل گذشته نیست

امروز دیگر مثل همیشه نیست ، من هم طاقتی دارم ، صبرم تمام شدنیست

همیشه میترسیدم تو را از دست بدهم ، همیشه میترسیدم رهایم کنی ،مرا تنها بگذاری.

اما… توآنقدرخوبی،که به عشقودوستداشتن وفاداری.

که حتی یک لحظه نیز فکر نبودنت را نمیکنم.

همین مرا خوشحال میکند ، همین مرا به عشق همیشه داشتنت امیدوارم میکند.

همیشه جایی بود که با دیدنش یاد تو در خاطرم زنده میشد .

همیشه آهنگی بود که با شنیدنش حرفهایت در ذهنم تکرار میشد.

آن لحظه ها همیشگی نبود ، عشق تو در قلبم ماندنی نبود ، بودنت در کنارم تکرار نشدنی بود!

اگر بدانی جایگاهت کجاست ، مرا باور میکنی.

اگر بدانی چقدر دوستت دارم ، درد مرا درمان میکنی.

تو عزیزی برایم ، تو بی نظیری برایم .

 حرف دلم به تو همین است ، قلبت می ماند تا آخرین نفس برایم. 

 پرسند دنیا خواهی یا دوست ؟

گویم ای بی خبران : دوست همه دنیای من است ...

 وقـتـے حـس میڪنم … جایــے در ایــטּ ڪره ے خاڪے . . تــو نفـس میڪشـے

 و مـטּ … از هــماטּ نفـس هایتـــ ،،، نفـس میڪشم آرام مــی شوم ! تـو بــاش !!! هـوایـتـــ ! بـویـت ! بـراے زنده مانـدنـم ڪافـــے ستـــ

 نمی دانم درد کدام پرنده هنگام کوچ

در پاییز جا مانده است

که برگ ها هرچه می ریزند 

شانه های درختان سبک تر نمی شود.

"خدایا" 

چه کرد روزگارت با من

که دیگر گریه ام

آرام نمیکند مرا... ؟؟

 دوستت خواهم داشت در ســـــــکوت

که مبادا در صـــــــدایم توقعی باشد 

که خاطرت را بیازارد

میان انکار های تو

برای همیشــه گــُم شد
.
آن خیالی که از دوست داشتنِ تو،

ساخته بودم

 این روز ها میشود فهمید

تحمل گرسنگی و تشنگی

چقدر آسان تر از این است

که یک دنیا حرف داشته باشی و نتوانی

روزه ی سکوتت را بشکنی.